Afscheid nemen doet pijn!

Ha lieve mensen,

Ondertussen heb ik het lang voor mij uitgeschoven, mijn laatste blog, want dat klinkt namelijk zo definitief… Nu dan toch echt mijn laatste blog en wel uit het ijskoude(!) Nederland.

Ik ben ruim 3 weken terug, ja je leest het goed terug én niet thuis zoals sommige het noemen. De afgelopen 7 maanden was Goeie Hoop mijn thuis, een fantastisch mooi en bijzonder thuis! Maar nu eerst even wat terug de tijd in!

Vrijdag 28 november had Sanne nachtdienst, dit weekend was het de laatste keer dat ik nachtdienst zou meemaken. Afscheid daarvan nemen is één van de moeilijkste dingen, want oh wat genoot ik daarvan. Heerlijk om met deze lieve, kleine en ondeugende schatjes te werken. Dus leek het ons wel een goed plan om deze nachtdienst samen te draaien, uiteraard niets aan de kinderen verteld, want dat is natuurlijk veel te interessant voor ze! Gezellig samen eten met de kinderen, tanden poetsen en voor ze naar bed gaan nog eventjes spelen. Natuurlijk niet te vergeten in een kring op de grond om ‘Ik ga slapen, ik ben moe’ te zingen en dan komt het moment dat je de kinderen echt voor de allerlaatste keer naar bed gaat brengen. Dat kwam wel echt even binnen toen ik mijn lieve (sponsor)schatje in zijn bed moest leggen, een traantje weg pinken kon ik niet laten. ’s Nachts hebben de kids heerlijk lief geslapen en zelfs ’s morgens kwam de eerste pas rond 7 uur, zo fijn is dat! Lekker rustig opstarten met z’n tweeën en één voor één de kinderen uit bed halen en aankleden. Het verjaardag verhaal zal ik niet nog een keer uit de doeken doen, die heb ik namelijk in een vorig blog al geschreven(deze zaterdag, 29 november was ik jarig). Daarna met z’n alle aan tafel om poridge te eten, daarna tanden poetsen en dan nog even lekker buiten spelen. Deze kleintjes van de baby unit zijn nog zo heerlijk puur en afhankelijk, schatjes om enorm veel van te houden…

De dagen na het weekend heb ik nog even heerlijk genoten van mijn werkzaamheden als het geven van huiswerkbegeleiding, de playtime, school rijden, de Bijbelclub en baby’s badderen. Vanaf die donderdag had ik namelijk vrij, de laatste week voor je vertrek ben je vrij om alles af te ronden, dingen als je goodbye party te regelen en natuurlijk nog even volop te genieten van de kinderen. Die donderdag was mijn laatste vrije dag en die hebben we, Sanne, Martine, Suzanne en Denise, in Stellenbosch doorgebracht. Stellenbosch is een luxe stad waar veel blanke Afrikaners wonen. Gezellig geluncht, naar een Afrikaanse markt geweest en natuurlijk veel gelachen en geklets. Tijdens die dag werd ons idee geboren om het zwembad wat ik van mijn sponsorgeld gekocht had officieel te openen. Hilarisch! Een rood lintje, marshmallows, Afrikaanse muziek, ballonen, een slinger en een speciale gast uit Kaapstad. Ik speelde met een lange jurk, grote hoed, en een zonnebril op onze speciale gast en mocht het lintje doorknippen. Ik geloof dat wij, de aunties, de grootse lol hadden.. Ahaha! Maare het zwembad is een groot succes, dagelijks wordt er gezwommen.

Nog even een laatste update over sponsorspullen. Zoals jullie lezen heb ik dus laatst een zwembad gekocht, daarnaast ook bandjes en ander ‘zwembad speelgoed’. Buitenspeelgoed zoals, fietsjes, hoepels, springtouwen, ballen en bellenblazen. Een grote boxbal, waar kinderen hun frustraties op kunnen uiten. Verder heb ik ook Bijbels gekocht, voor elk gezin een Bijbel en kinderbijbel. Er zijn een aantal kinderen terug geplaatst naar huis en hebben deze Bijbel mee naar huis genomen, hopelijk gaan ze hem verslinden, net zoals er bij ons in het huiswerk lokaal gebeurd :).

Mijn lieve auntie vriendinnetjes hebben me vrijdags ’s avonds mee genomen naar een heerlijk restaurant voor een afscheidsetentje. Heerlijk gegeten en ondertussen viel zo’n 3x de stroom daar uit en zaten we in het donker. Tsja dan ga je natuurlijk heel hard gillen, hoewel andere gasten zonder een kik te geven dooraten. Oké, zij hebben dit vast vaker meegemaakt.. Maare het was een super leuke en gezellige avond!

Zaterdagmiddag voor de laatste keer naar het strand, het was heerlijk weer! Dus lekker genieten van het ijskoude(!) oceaanwater, de hoge golven en de zon.

Zondag voor de laatste keer naar de Strand kerk geweest en daar afscheid genomen. Mijn naam werd ’s morgens afgelezen en daarna ook de namen van de kinderen die terug naar huis gaan. Een heel emotioneel moment! Drukkies door gemeenteleden als afscheid, mooie woorden van de dominee en zijn vrouw. ’s Avonds weer een mooie, nu echte laatste dienst gehad. Na de dienst is er altijd tijd voor een gezamenlijk gesprek. De dominee kwam naar me toe en gaf me de microfoon, dan kon ik een ‘afscheidwoordje’ doen. Uhm, nouja oké. Een bedankje naar de gemeenteleden was ook zeker terecht, ik heb daar namelijk hele mooie en betrokken maanden gehad en ga de diensten van onze fijne dominee Jan zeker missen!

Zondag rond 16.30 was mijn goodbye party, ’s middags stond ik met de andere aunties in de keuken om het eten klaar te maken. Witbrood met chocolade pasta en roerei met bacon, kaas, ui en tomaat ‘delicious’ zoals een van de kids het noemde. We hebben gezellig met z’n alle buiten in de zon(! )gezeten en genoten van het heerlijke eten. Geweldig om de kinderen te zien smullen van deze maaltijd, wat waren ze blij ei en chocoladepasta, een ware lekkernij! Daarna nog lekker drinken(soort dubbeldrank) tot grote vreugde en als grote verrassing nog ijs met slagroom toe. De kinderen hebben heerlijk zitten smikkelen en smullen, een van de kinderen zei: ‘Auntie, mijn buik ploft bijna, kijk maar!’. Tsja als het eten lekker is, ga je natuurlijk niet stoppen! Na het eten hadden de kinderen een verrassing voor mij, ik moest mee naar de Barn en kreeg een stoel aangewezen. De kinderen hadden een dansje voor mij ingestudeerd, super mooi én lief! Zelfs een van de jongens liet zijn verborgen danskunsten zien, fantastisch! Daarna gingen we naar de playground en had ik voor de kinderen en huismama's een afscheidscadeautje. Een Nederlandse chocoladeletter, een zakje loomstiekjes en een kaartje, voor de kleinste had ik een samba bal of een bal. De kids waren reuze blij met hun cadeautje, vooral de loomstiekjes vielen erg in de smaak!

Maandag, dinsdag en woensdag ben ik druk geweest met de laatste dingen afronden. Fotoboek bladen van de kids afmaken, kamer opruimen en uitzoeken wat ik wel en niet mee wilde nemen, nog lekker genieten van de kids en natuurlijk ook het zwembad! Woensdagmorgen hebben we gezellig met het hele team ontbeten, ze hadden voor een rijk bedekte tafel gezorgd, echt super lief! Deze dag ging voor mij veel te snel en voor ik het door had was het avond en tijd om ‘goodbye’ te zeggen. Baie, baie hartseer om van deze lieve en mooie kinderen afscheid te nemen. Het is met woorden niet te beschrijven hoe moeilijk dat is. Alle kids een dik drukkie geven, laatste woorden en een dikke kus. ‘Ik ga je missen en zal je nooit vergeten. Blijf jezelf en vergeet niet God houdt van jou, hij luistert altijd als je bidt.’ Woorden voor de kinderen, afscheid nemen doet pijn. Kinderen die mijn hart gestolen hebben, achter laten en het overgeven aan God. Moeilijk. Vooral het definitieve moment dat ik de auto in stapte en dat we het pad af reden, nog even snel een laatste kus aan de kids die door het raam naar binnen hingen en dan de 'gate' door, draaiend de zandweg op en steeds verder en verder van Goeie Hoop afrijden. Met een gebroken en verscheurd hart op weg naar het vliegveld.

Gelukkig gingen mijn lieve auntie vriendinnetjes mee naar het vliegveld om daar afscheid te nemen. Nog even wat drinken en lekker even kletsen. Dan breekt het moment aan dat ik door de douane moest en ook afscheid moest nemen van mijn lieve vriendinnetjes, dat voelt heel definitief. Maar gelukkig ga ik hen weer in Nederland zien als hun tijd erop zit, dat is dan weer een voordeel! In het vliegtuig mocht ik eindelijk de goodbye boeken van de kinderen en mijn auntie vriendinnetjes openmaken. Super mooi en bijzonder om al die bladen te lezen, de lieve verhalen van de kids met een foto erbij. Maar zeker ook de verhalen van mijn vriendinnetjes, zo gaaf om te lezen hoe ze terug kijken op de tijd dat we samen gewerkt hebben. Meiden, baie baie dankie voor jullie mooie woorden! Mijn vlucht is verder heel goed en voorspoedig gegaan. Alleen de aankomst in Nederland was een beetje koud en nat, een typische Nederlandse dag…

Oh ik mis mijn lieve kinderen verschrikkelijk, hartseer zoals ze dat in Afrika noemen. Ze zeggen dat het tijd nodig heeft, maar het stukje van m’n hart wat ik daar achter gelaten hebt zal ik niet meer terug krijgen, dus een beetje leeg zal het wel blijven voelen… Het word een rouwproces genoemd en ja dat is zoals het voelt…

Het zijn prachtige maanden geweest, ik heb op en top genoten van het werk en de kinderen. Dit alles met een lach en een traan. Mooie mensen ontmoet en vriendschappen voor het leven opgedaan. Ik ben God enorm dankbaar dat Hij erbij was en mij zo’n prachtige en bijzondere tijd gegeven heeft. Hem alle eer, zonder Hem had ik dit niet kunnen doen!
‘Alles wat jy doen, moet jy opdra aan die Here, dan sal jou planne slaag. Spreuke 16:3.’

Ik wil jullie allemaal super bedanken voor het lezen van mijn blog, het meeleven door kaarten te sturen, berichtjes op alle mogelijke manieren en vooral door voor mij en Goeie Hoop te bidden. Ik waardeer dit echt enorm!! Mijn Goeie Hoop verhaal gaat (voor nu?) stoppen, maar misschien ben je wel heel benieuwd hoe het verder met de kinderen en Goeie Hoop gaat. Dan kan je een mail sturen naar Ida Born om de maandelijkse nieuwsbrief te ontvangen, [email protected].  

Woensdagavond 14 januari houd ik een presentatie avond bij de Hervormde kerk in Kootwijkerbroek. Je bent van harte welkom om 19.30 in Eben Haëzer om mijn verhaal nu in real life te horen!

Een laatste drukkie,
Kristine