Een heerlijke vakantie met de kinderen!

Ha lieve allemaal,

Onze lentevakantie is hier al weer voorbij, een week waarvan de kinderen maar ook wij als aunties van hebben genoten. Best grappig hier onze lentevakantie en in Nederland is het herfstvakantie… Maar laat ik nog even beginnen met mijn dag vrij voor onze lentevakantie..

De vrijdag voor de vakantie hadden Diane, Melia, Sanne en ik een vrije dag. Diane en ik wilde vanaf het begin van ons verblijf(5maand) hier al heel graag de Tafelberg beklimmen, we hebben een aantal pogingen gedaan maar telkens was het weer toch niet goed genoeg. Toen we vrijdag opstonden was het stralend mooi weer, een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Geweldig weer om de Tafelberg te beklimmen dachten we zo, dus al vroeg in de auto richting Kaapstad. Daar aangekomen werd ons verteld dat het boven op de berg erg waaide dus dat het best gevaarlijk was als we gingen klimmen, het restaurant boven zat ook dicht vertelde een medewerker. Maar goed wij waren natuurlijk niet voor niets naar de Tafelberg gereden, dus hup naar de Kiosk voor broodjes. Vervolgens toch nog naar een andere medewerker om zijn advies te vragen, stiekem wilde we wel meer zekerheid. Deze man vertelde dat de kabelbaan bijna open ging en dat we prima naar boven konden , hij zag geen probleem. Nog even de emergency nummers in onze telefoons en daar begon onze tocht. Het was werkelijk genieten van het heerlijke weer en de geweldige natuur, strak blauwe lucht en een super uitzicht, wat wil je nog meer… Toen we het laatste stuk door de kloof moesten klimmen sloeg het weer ineens om. Er kwamen enorm veel wolken aan en het begon steeds harder te waaien, dus hup onze vestjes aan want het werd best koud. Hoe hoger we kwamen des te meer wolken er waren en ons uitzicht werd steeds minder tot we op het laatste volledig tussen de wolken liepen. Dat is dan best koud, dus blij dat we om 12.15 konden zeggen dat we boven waren en toen hadden we echt behoefte aan een lekkere kop warme koffie. Tsja dan ben je boven en wordt je verteld dat het restaurant toch echt dicht zit, dan maar het winkeltje in om wat op te warmen, zodat we wat later buiten onze broodjes kunnen opeten. Dit alles duurde nog geen 10 minuten toen er een alarm afging en een medewerker ons kwam vertellen dat dit het weeralarm was  en dat we met de kabelbaan naar beneden moesten. Naar beneden met de kabelbaan? Nee! Wij willen ook weer terug lopen, nou daar moesten we dan maar direct mee beginnen vertelde zij. Voor extra zekerheid vroegen we toch ook nog weer advies aan een andere medewerker deze vertelde ons dat het te gevaarlijk was om naar beneden te klimmen en dat we zo snel mogelijk in het winkeltje een kaartje moesten kopen want de laatste lift zou bijna vertrekken. Sanne en Melia rende naar het winkeltje en Diane en ik maakte nog snel wat foto’s. Nog vlug wat foto’s van elkaar op de berg tot een medewerker riep dat we echt moesten gaan en vervolgens ging weer het weeralarm af, dus maar snel naar de kabelbaan.  Heel bizar hoe het weer zo ineens omsloeg van stralend blauw naar volledig de berg in de wolken. Gelukkig mochten we genieten van een geweldige mooie klimtocht heen, hoewel ons genietmomentje boven op de berg erg abrupt verbroken werd. Ik hoop eind deze week de Tafelberg nog eens te gaan beklimmen met mijn familie, hopelijk is en blijft het weer dan goed genoeg om heen en terug te klimmen! We gaan het meemaken…

Dan begon maandag 6 oktober de vakantie voor de kinderen, samen met Sanne werkte ik deze week van 10 t/m 2 uur op de oudere meidenunit. Aangezien het maandag heerlijk weer was gingen we gezellig met alle kinderen, behalve onze jongste twee kinderen, naar het strand. Limonade, appels en lolly’s gingen mee in onze tas en natuurlijk niet vergeten wat lege bakjes op mee te spelen. De kinderen vragen telkens als het mooi weer is wanneer we nu naar de beach gaan en eindelijk was het dan zo ver voor ze. Wat was het heerlijk om te genieten van al de stralende gezichtjes in het water. De kinderen hebben heerlijk gespeeld, gerend en gesprongen in het water. Er zwommen kwallen in het water en deze waren reuze interessant, dus probeerde de kinderen de kwallen met de bakjes op te vissen. De kids vonden het geweldig, maar wij als aunties wat minder, brr wat een glibberige beestjes.. De kids hebben op en top genoten, geef hen water en zand en er verschijnt een grote lach op deze mooie gezichtjes.

Dinsdag was het weer wat minder mooi dus bleven we met de kinderen op de unit, onze meiden vonden het namelijk leuk om ook even alleen met de meiden te zijn. Loomstiekjes op tafel en de meiden hebben zich heerlijk vermaakt tot het etenstijd was. Ondertussen waren de meiden liedjes van ‘The sound of Music’ aan het zingen en vroegen zij of we die soms met hen konden kijken in de vakantie. Dat vonden wij natuurlijk een prachtig plan, dus dat werd de planning voor de volgende dag. Na het middageten hebben we een kaartspel met ze gedaan, op de kaartjes stonden vragen als ‘Wat betekend een goede vriendin voor jou’, ‘Wat is je favoriete liedje’, ‘Wie is de Heere Jezus voor jou’ allerlei vragen door elkaar, vragen zodat de meiden leren om een vraag aan een ander te stellen en ook antwoord te geven op de vraag die je gesteld wordt. De meiden vonden het erg leuk en nadat de kaartjes op waren mochten de meiden eigen vragen bedenken en hebben we dit spel gespeeld. Daarna nog even lekker buiten spelen en toen zat ons werk er weer op voor die dag.

Op woensdag hebben de film ‘The sound of Music’ gekeken. De kinderen hier vinden het ontzettend leuk om te (helpen met) koken, dus hadden we bedacht om voor tussen de middag roerei met ze te maken. Een groot feest want wit brood en ei is natuurlijk een hele goede combinatie! Er werd hard gewerkt in de keuken, de een zorgde voor de eieren, de ander maakte de kaas is stukjes, er werd ui en tomaat besneden en ook mocht de bacon niet ontbreken. Alles bij elkaar in één grote kom en het bakken kon beginnen! De kinderen hebben hun vingers erbij opgegeten, zo genoten ze van deze zelfgemaakte lunch!

Donderdagochtend stond de wekker om 5.15 want om 5.45 moesten Diane en ik in de auto zitten voor de afspraak in het ziekenhuis, de aidskliniek, van één van onze meisjes. De avond ervoor hadden een tasje met een pop, flesje limonade, 2 broodjes chocoladepasta, een zakje chips, een lolly en een zakje loomstiekjes voor haar klaargemaakt. Een tas helemaal voor haarzelf en die ze zelf mocht dragen, daar begon haar gezichtje wel van te stralen toen we haar dit vertelde in de auto. Om 6.00 parkeerde we onze auto bij het ziekenhuis, helaas moesten we buiten wachten, omdat de deur nog op slot was. Dat is dan best heel koud zo vroeg in de morgen en het leek alsof de tijd voorbij kroop. Gelukkig kwam om 6.30 een man om de deur open te maken en konden we naar binnen, als derde zaten we in de rij, net als de vorige keer! Dan kan het wachten beginnen, we hadden binnen meer geluk want om 7.15 begonnen ze al met het oproepen van de namen en moest je, je kliniekkaart bij de balie afleveren. Ondertussen was de hoofdzuster begonnen met de seksuele voorlichting en family planning, helaas deze ochtend geen Bijbelse opening. Oh ja en voordat de hoofdzuster hiermee begon werden alle kinderen opgehaald, want zij mogen dit niet horen. Niet veel later werd de naam van ons meisje geroepen en mocht ze naar de zuster om gewogen te worden, de zuster beloofde dat ze het formulier voor het bloedprikken direct in orde zou gaan maken, dat ging dus lekker vlot. Na het wegen konden we dus direct door naar de apotheek voor de medicijnen, toen we daar even zaten kwam er een zuster naar ons toe en zei ze dat we al mee konden voor het bloedprikken. Diane en ik waren verbaasd, zo snel al?! Dat is even anders dan de vorige keer… De vorige keer was het bloedprikken niet zo’n pretje en moest ze al huilen voor we het kamertje binnengingen. Nu bleef ze heel flink, alleen toen ze bij Diane op schoot zat vond ze het niet erg leuk meer, maar ze hield zich ontzettend goed en zover ik zien kon kwam er geen traan over haar wang. Dan ben je 5 jaar, maar al zo stoer, wij zijn trots op haar! Weer terug naar de apotheek waar we nog eventjes moesten wachten. Naast ons zat een moeder met een klein meisjes die onze pop erg leuk vond. De twee meisjes hebben gezellig even met elkaar gespeeld, een lolly en een banaan gedeeld, tot we onze medicijnen mochten ophalen en ons ziekenhuisbezoek er op zat! Heerlijk om, om 8.45 weer in de auto te zitten, dat was toch even anders dan de vorige keer.

Een tijdje geleden hadden we een bruiloft van een van de aunties, ondertussen heeft deze auntie een dochter gekregen en gingen Diane, Anja en ik donderdagochtend samen met twee kinderen van de baby unit bij haar op bezoek. Voor deze twee kinderen, beide 2 jaar, was dit een hele belevenis. In de auto en dan vervolgens de auntie met een klein baby’tje zien, dat maakte toch wel dat deze twee kleintjes erg verlegen waren. Verlegen en zelfs ook een klein beetje jaloers, het geven van de cadeaus was natuurlijk wel erg leuk, en na een tijdje was het allemaal wat minder eng. Prachtig om zo’n donker(nu nog erg blank) pas geboren baby’tje vast te houden, ze heeft hele mooie zwarte krulletjes, hoe schattig!

Vrijdag was de laatste dag van onze vakantie en waren bijna al de meiden van onze unit uit logeren of bij een vriendinnetje aan het spelen, dus hoefde Sanne en ik niet te werken op de unit. Voor twee kinderen is een pleegmoeder gevonden dus deze twee jongens gaan nu elk weekend naar haar toe om haar beter te leren en kennen en hopelijk in de toekomst helemaal voor vast daarheen te gaan. Sanne en ik gingen met de sociale werker mee om deze kinderen weg te brengen. In het vervolg wordt het namelijk onze (mooie) taak om deze jongens op vrijdag weg te brengen en op zondag weer op te halen. Een hele lieve vrouw deed de deur open om de jongens te verwelkomen, een mooi huisje waar de jongens hopelijk een hele mooie en goede tijd gaan krijgen. Zondag mochten we ze weer ophalen en begrepen we dat zij een heel fijn weekend hebben gehad, een fijn weekend maar toch ook erg wennen. Vooral voor de jongste die nog maar net 4 jaar is en het allemaal nog niet helemaal begrijpt. Willen jullie voor deze twee jongens en deze lieve vrouw bidden die een moeder wil worden voor deze twee jongens?!

Aan alle leuke dingen komt een eind, zo ook aan het verblijf van 3 vrijwilligers. Vandaag helaas afscheid genomen van lieve Diane, Anja en Anne-Marije. Na mij de laatste vrijwilligers van ons ‘oude’ team, het team waar ik vijf maanden mee heb samengewerkt. Super jammer en dan dus ook wel even slikken! Vijf maanden lang 24/7 bij elkaar zorgt er wel voor dat je elkaar goed leert kennen en in deze maanden hebben we mooie maar ook verdrietige dingen met elkaar meegemaakt. Tsja en vandaag was het dus tijd om goodbye te zeggen tegen deze super gezellige meiden! Gelukkig zijn er ondertussen ook alweer 4 leuke vrijwilligers bij gekomen, Sanne, Melia, Esther en Irene, aankomende week hopen er nog weer 3 vrijwilligers aan te komen en de week erna nog weer 1. Dan even geen teamveranderingen tot het moment dat ik naar huis zal gaan, maar daar wil ik natuurlijk nog helemaal niet aan denken!

Lieve mensen, ik ga nu heerlijk genieten van mijn twee weken vakantie. Na mijn vakantie hoop ik ook hiervan even verslag uit te brengen zodat jullie een beetje mee kunnen genieten van de schoonheid van dit geweldig mooie land!

Dik drukkie,
Kristine
Postnet Suite #80
Private Bag x4
Gordon’s Bay 7151
South Africa