Schoolverhalen

Lieve mensen,

Tijd voor weer een verhaal en hoe kan ik als juf nou anders beginnen dan met een verhaal over school… Alle Afrikaners zijn natuurlijk dolblij dat het eindelijk weer lente is en dat de regen hopelijk snel stopt, dat moest zelfs op de scholen ingeluid worden. Dus op de meeste scholen was wat lekkers te koop, voor R2 mochten de kinderen in hun eigen kleding naar school en op een van de scholen was er zelfs een lentefeest. Om nog even terug te komen op de kleding, ja normaal gesproken dragen de kinderen hier een schooluniform. Elke school heeft zijn eigen uniform en zo moesten de kinderen dagelijks naar school. Soms op bijzondere dagen mogen zij in hun eigen kleding en moet daar wel betaald voor worden, dat geld gaat dan naar een goed doel. Op de school waar het lentefeest georganiseerd werd zitten de meeste kinderen  van ons. Ouders waren ook uitgenodigd, dus met een aantal vrijwilligers en 6 kinderen van de playtime gingen we naar school toe. Een groot feest natuurlijk voor onze kleinsten die niet erg vaak hier het hek uit komen. Ook werden we met blij gejuich ontdekt door onze kinderen, het was natuurlijk enorm leuk om broertjes en aunties ineens op school te zien lopen. Binnen de kortste keren liepen dan ook de meeste Goeie Hoop kinderen om ons heen te springen en werd ons van alles laten zien. De eettentjes, een grote modeshow door kinderen, een lokaal met muziek en het veld waar je rugby kon spelen en kon hardlopen. Enorm leuk om die blije kinderkoppies te zien en ook eens mee te maken hoe zo’n schoolfeest hier gaat.

Om nog maar even verder te gaan over alle schoolactiviteiten hier, vorige week donderdag hadden we een schoolconcert van een van de meisjes. Graad 1 t/m 7 had liedjes ingestudeerd van films, musicals en sommige een bepaald muzieksoort. Graad 3, waar een van onze meisjes in de klas zit hadden de liedjes van Grease, ze zongen verschillende liedjes en hadden daarop een dans ingestudeerd. Het zag er allemaal super straks uit, echt super gaaf. Dan denk je echt van hé zit ik nu wel bij een Afrikaans schoolconcert, daar kunnen veel Nederlandse scholen nog wel wat van leren!

Zoals jullie weten geef ik hier les tijdens de playtime, Anja en ik wisselen dit af de ene dag zij en de andere dag ik, tenminste zo deden we het tot voorkort. Het ging prima om dit alleen te doen, hoewel het wel super druk was en we niet erg goed bezig konden zijn met de ontwikkeling van de kinderen. Misschien denk je nu 8 kinderen en het alleen te druk hebben? Tsja de kinderen zijn hier wel wat anders dan de Nederlandse kinderen die meestal een stabiele opvoeding gehad hebben, die o.a. geleerd hebben om op hun stoel te zitten en te luisteren. De kinderen hier elk met hun eigen verhaal en dingen die zij mee hebben gemaakt, daarnaast hebben we een meisjes van 3 en ook een jongen van 8 jaar, daar zit toch wel een behoorlijk leeftijdsverschil tussen. De jongen van 8 hoort uiteraard eigenlijk niet bij ons in de playtime, maar er is helaas geen school waar hij naartoe kan, alle klassen zitten vol en er is een leerkrachten tekort.. Sinds kort geven we nu dus de playtime met z’n tweeën, het is echt heerlijk, we kunnen nu veel meer doen. Zo maken de kinderen nu wekelijks een werkje, dit deden ze al wel, maar nu kunnen we bv. ook leuk met ze gaan verven.. De oudste jongen heeft een eigen huiswerkboekjes, erg belangrijk dat hij wel blijft oefenen op het schoolniveau. We hopen namelijk dat hij na de zomervakantie wel weer in een klas kan instromen. De oudste meisjes hebben ook een soort huiswerkboekjes, ze leren daarin letters schrijven en ook rekenactiviteiten. Ondertussen hebben we de rapporten van de kinderen ingevuld en hebben we dus op papier waar de kinderen ongeveer zitten. Tellen tot 5 is echt heel moeilijk voor een aantal kinderen, maar ook de kleuren vinden ze nog erg lastig. We weten dus waar we ons de komende weken hard voor mogen gaan inzetten! Wat ook leuk is om nog even te vertellen dat de kinderen ook echt vooruit gaan. De eerste weken was het enorm moeilijk voor hen om op een stoel te zitten. Ze zaten er meer naast dan op en wiebelde ontzettend, dit gaat nu echt heel veel beter. De kinderen kunnen nu een tijdje stil en rustig op hun stoel zitten en ook het luisteren naar het Bijbelverhaal gaat goed. Laatst konden ze zelfs het Bijbelverhaal helemaal terug vertellen wat ik de vorige dag verteld had, nou dat zijn dan wel dingen wat maakt dat ik super trots ben op deze kleintjes!

Even geleden was hier op woensdag een public holiday, dus alle kinderen hadden vrij van school. Dat betekend dat wij dan volgens het vakantierooster moeten werken, van 10.00 – 14.00 op je eigen unit. We gingen ’s morgens gezellig met alle kinderen naar het soccer field, waar ze lekker de ruimte hebben om te spelen. Een potje rugby met aunties kon natuurlijk niet ontbreken dus ook wij deden mee, tsja daar wordt je natuurlijk wel heel fanatiek van. Na de lunch gingen we heerlijk loom armbandjes maken op de unit, een van de dingen waar we onze meiden enorm blij mee maken. Zoals jullie in vorige blogs gelezen hebben werkte ik samen met Eline op de oudere meiden unit, helaas is Eline weer terug naar NL, dus nu werk ik samen met Sanne, ook helemaal leuk!!

Naast heel veel mooie en leuke dingen gebeuren hier ook verdrietige dingen. Zo kreeg een van de jongens laatst te horen dat zijn tante, die heel speciaal voor hem was, een maand daarvoor overleden was. Niemand van zijn familie had hem dit laten weten en dat terwijl hij iedere vakantie naar haar toe ging om daar te logeren. Hij heeft al zoveel moeilijke en pijnlijke dingen meegemaakt in zijn leven en vooral de laatste tijd zagen we hem strijden met zichzelf. Het horen van dit bericht maakte dat de emmer deed overlopen, op school misdroeg hij zich en dat zorgde ervoor dat hij geschorst werd en een aantal dagen later waren we hem kwijt. Hij was weg, weggelopen… De politie werd ingeschakeld en wij bleven biddende achter. Gelukkig is ons gebed verhoord en werd hij ’s avonds door de politie terug gebracht, een wonder dat hij veilig was en niets mankeerde, de buurt waar hij gevonden was kan het namelijk heel gevaarlijk zijn. Hij was naar het huisje van zijn tante gelopen, om alles met eigen ogen te zien.. Wat zal het onbegrijpelijk voor hem zijn dat ze er niet meer is! Een ander voorbeeld, een meisje wat uitkijkt naar de bezoekjes van haar papa en mama. Ze kan niet meer thuis wonen en dat maakt haar heel verdrietig, toch belooft papa of mama haar telkens weer dat ze bijna naar huis mag. Ze is nog zo jong en dit verward haar zo, papa en mama vertellen dat ze naar huis mag, maar de sociale worker en de auntie vertellen dat dit niet kan. Dit maakt veel pijn en verdriet los in haar jonge leventje, dingen die haar hoofdje zo vol maakt. Dan hoeft er soms maar iets heel kleins te gebeuren en raakt ze helemaal overstuur of flipt ze. Twee voorbeelden van kinderen die in hun jonge levens al veel meegemaakt en gezien hebben. Kinderen die wij hier heel veel liefde en aandachtige geven, maar wie we vooral mogen leren wie de Heere Jezus is, dat hij altijd van je blijft houden en je nooit loslaat. Dat is echt het mooie van mijn werk hier, samen met het kind een rustig plekje zoeken en praten over de Heere Jezus en samen bidden voor de moeilijke situatie van het kind. Willen jullie ook alsjeblieft meebidden voor al de kinderen die hier bij Goeie Hoop wonen, elk kind met zijn/haar eigen verhaal?!

Deze week hebben onze kinderen vakantie en werken we dus volgens het vakantie rooster. En dan volgende week dinsdag… dan mag ik mijn lieve moeder, opa, oma, nichtje, tante en neef in mijn armen sluiten. Ja, ja dan komt familie mij bezoeken en mag ik hen mijn werk hier laten zien. Ik tel de dagen af, namelijk ook met een heerlijk vooruitzicht dat ik 2 weken vrij ben!

Leuk dat jullie mijn verhaal weer gelezen hebben!
Liefs en een dik drukkie,
Kristine

Mijn adres:
Kristine Burgwal
Postnet Suite #80
Private Bag x4
Gordon’s Bay 7151
South Africa
Oh ja.. de post staakt hier al ruim een maand, beetje jammer...